Ας σταθούμε για λίγο.
Ας σταματήσουμε τον εσωτερικό θόρυβο, τις εκκρεμότητες, τα «πρέπει» και τα «μη».
Ας δώσουμε χώρο σ’ αυτό που πραγματικά έχει σημασία.
Στη σύγχρονη ζωή, όλα τρέχουν. Είμαστε συνεχώς συνδεδεμένοι με συσκευές αλλά αποσυνδεδεμένοι από τον εαυτό μας. Κυνηγάμε στόχους, λίστες, deadlines... και συχνά χάνουμε τη μεγαλύτερη αλήθεια: ότι το πιο πολύτιμο κομμάτι της ζωής είναι η ποιότητα με την οποία τη ζούμε.
Υπάρχουν τρία πράγματα που δεν επιστρέφουν:
- Ο χρόνος που δεν ζήσαμε συνειδητά.
- Τα λόγια που ειπώθηκαν χωρίς ενσυναίσθηση.
- Οι ευκαιρίες που δεν τολμήσαμε να αδράξουμε.
Κι όμως, πόσο συχνά θυσιάζουμε στιγμές αυθεντικής επαφής και χαράς στο βωμό της ταχύτητας, του εγωισμού ή της αμφιβολίας; Στη διαδρομή ξεχνάμε ότι η απλότητα, η αλήθεια και η παρουσία είναι τα μόνα που τελικά μας γεμίζουν.
Γι’ αυτό και σήμερα, εδώ, σας καλώ να δούμε τη ζωή με άλλα μάτια.
Να αποδεχτούμε ότι τα ψέματα, η υπερηφάνεια και η ζήλια δεν μας προστατεύουν —μας κλείνουν.
Να ξαναβάλουμε μπροστά την υπομονή, γιατί όλα αξίζουν τον χρόνο τους.
Να κρατήσουμε ελπίδα, γιατί κάθε μέρα είναι νέα αρχή.
Και πάνω απ’ όλα, να είμαστε ειλικρινείς —με τον εαυτό μας πρώτα.
Και στο τέλος της ημέρας;
Δεν θα μετράμε το τι κάναμε, αλλά το ποιοι ήμασταν.
Η οικογένεια, η αγάπη και η φιλία δεν είναι δεδομένες∙ είναι επιλογές που κάνουμε κάθε μέρα.
Ας τις επιλέξουμε.
Ξανά και ξανά.
Ας θυμηθούμε ποιοι είμαστε.
Και ας μάθουμε να ζούμε —όχι απλώς να επιβιώνουμε!
