Έρχεται η στιγμή που «κάνεις ένα βήμα πίσω» από κάποιες καταστάσεις και συνειδητοποιείς ότι δεν είναι ένδειξη αδυναμίας ή αποτυχίας, αλλά μια συνειδητή επιλογή να προστατεύσεις κάτι πολύ πιο πολύτιμο: την εσωτερική σου γαλήνη.
Μεγαλώνουμε με την ιδέα ότι πρέπει να παλεύουμε για όλα, να
κρατάμε σφιχτά κάθε τι που έρχεται στη ζωή μας, είτε πρόκειται για σχέσεις,
ευκαιρίες ή καταστάσεις. Αυτό όμως μπορεί να οδηγήσει σε φθορά, άγχος και
απώλεια της εσωτερικής μας ισορροπίας. Το να «κάνεις ένα βήμα πίσω»,
όμως, σημαίνει να αναγνωρίζεις πότε μια κατάσταση, μια μάχη ή μια προσπάθεια
δεν εξυπηρετεί πλέον την ψυχική σου υγεία και δεν αξίζει να σε καταβάλει.
Είναι μια πράξη αυτοσεβασμού και ωριμότητας. Αντί να
επιμένεις σε κάτι που σε εξαντλεί, επιλέγεις να υπαναχωρήσεις, όχι επειδή
απέτυχες, αλλά επειδή αντιλαμβάνεσαι την αξία της ηρεμίας σου. Σημαίνει ότι
κατανοείς πως δεν είναι κάθε μάχη δική σου να τη δώσεις, ούτε κάθε πρόβλημα
δική σου ευθύνη να λύσεις.
Αυτή η στάση δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη. Είναι η
ικανότητα να αποδεχθείς ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα ή να αλλάξεις τους
άλλους, και να στραφείς σε αυτό που έχει πραγματική σημασία: τη διατήρηση της
ισορροπίας σου, της γαλήνης σου και της αλήθειας σου.
Γιατί η πραγματική ωριμότητα είναι να ξέρεις τι να αφήσεις
πίσω, ώστε να μη χάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
