Η Γη δεν χρειάζεται περισσότερους «επιτυχημένους» ανθρώπους, όπως τους ορίζει ο κόσμος του κέρδους και της εξουσίας.Αυτό που χρειάζεται είναι ανθρώπους που νοιάζονται. Ανθρώπους που καταλαβαίνουν πως δεν είμαστε ιδιοκτήτες αυτού του πλανήτη, αλλά μέρος του.
Χρειαζόμαστε περισσότερους ειρηνοποιούς, που να γεφυρώνουν όχι μόνο τις ανθρώπινες διαφορές, αλλά και το χάσμα που δημιουργήσαμε ανάμεσα σε εμάς και τη φύση.Περισσότερους θεραπευτές, που να επουλώνουν όχι μόνο τις ψυχές των ανθρώπων, αλλά και τις πληγές της Γης – τα καμένα δάση, τα μολυσμένα νερά, τις λερωμένες θάλασσες.Περισσότερους αναμορφωτές, που δεν αρκούνται στην εκμετάλλευση, αλλά οραματίζονται και δημιουργούν ένα βιώσιμο, αρμονικό μέλλον.Περισσότερους αφηγητές, που να μας θυμίζουν την ομορφιά της φύσης, να κρατούν ζωντανές τις ιστορίες των αρχαίων δασών, των ποταμιών, των άγριων ζώων που χάνονται.Περισσότερους εραστές της ζωής, που να αγαπούν όχι μόνο τον άνθρωπο, αλλά κάθε ύπαρξη σε αυτόν τον πλανήτη – από το μικρότερο λουλούδι ως τον πιο μεγαλοπρεπή ωκεανό.
Και, πάνω απ’ όλα, χρειαζόμαστε περισσότερη καλοσύνη.Καλοσύνη απέναντι στους ανθρώπους, αλλά και απέναντι στη φύση.
Καλοσύνη για να μην κόβονται τα δέντρα αλόγιστα, να μην δηλητηριάζονται τα ποτάμια, να μην σκοτώνονται τα πλάσματα που ζουν δίπλα μας.
Καλοσύνη που προστατεύει, φροντίζει, αναγεννά.
Γιατί η Γη δεν είναι απλώς το σπίτι μας. Είναι η ίδια η ζωή. Και αξίζει να την αγαπάμε, να τη σεβόμαστε και να τη προστατεύουμε.
